Emrys stelt de dichotomie van intro- en extrospectie vast in haar viltstifttekeningen op houten tabletten: Het ene moment wanneer het naar de wereld kijken naar binnen keert en de andere wanneer het binnenkijken naar buiten gaat. Deze analoge beelden lijken op digitale snapshots, maar worden langzaam en nauwgezet gemaakt door het houten oppervlakte te doordrenken met meerdere lagen van verschillende soorten viltstiften (op waterbasis, alcoholbasis, metalen en verf). Emrys focust in haar werk op de analoog van de natuur, in contrast met hoe de wereld momenteel draait middels een constante stroom van digitale beelden en informatie. Hoe het naar buiten kijken introspectie impliceert, terwijl het eindeloos reflecteren (ofwel extrospectie) met iedereen gedeeld wordt. De prevalentie van digitale media in het leven van onze adolescenten creëert momenten van verbinding, isolatie, inspiratie en introspectie.
We zijn in een tijdperk gekomen waarin technologie epische en poëtische proporties heeft bereikt binnen de intieme ruimte van een tiener en hun telefoon en, mede daardoor, hun relatie tot de buitenwereld heeft veranderd. De implicaties van deze nieuwe verhouding zullen pas duidelijk worden als deze generatie volwassen wordt. Haar huidige werken drukken de relaties uit tussen de mens en de natuur, taal en beeld, zowel digitaal als analoog, maar ook de nieuwe en verschillende manieren van kijken en gezien worden.
